Op de fiets en de musical
Door: Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim
11 Februari 2008 | Suriname, Paramaribo
9 februari 2008
Is het geen doordeweekse stagedag, moet je nog vroeg je bed uit! Maar dit keer wel voor iets heel leuks! Vandaag gaan we met z’n 5en een fietstocht maken naar de geheel gerestaureerde plantage in Frederiksdorp. Voor diegenen die niet weten waar dat ligt: ongeveer 1,5 uur fietsen ten noordoosten van Paramaribo. Met de spierpijn nog in de benen van de 2e salsales weer op weg. Eerst even langs Zus & Zo om een fatsoenlijke fiets te huren, want met mijn barrel, pardon, met mijn mooie fiets ga ik niet de wildernis in. Dat is vragen om problemen natuurlijk. Kwart voor negen zitten we dan op de fiets richting plantage. Belangrijk: van te voren werd gezegd, “Wim, ga jij maar voorop, als we fout fietsen is het niet jouw schuld, want wij fietsen je klakkeloos achterna” (onthoud dit even, verderop zal het nodig zijn) Vanaf Zus & Zo is het ongeveer een half uurtje fietsen naar Leonsdorp. Vanaf daar stappen we in een boot waar ook de fietsen op mee kunnen. Aangekomen aan de overkant fietsen we naar Nieuw Amsterdam. Als we het dorpje binnenkomen zien we een bord met “Fort Nieuw Amsterdam”(rechtdoor). Leuk, een fort, met kanonnen, hoge torens en dat soort dingen! Valt dat even tegen als je daar aankomt. Het enige wat je daar aantreft is een openlucht museum, een paar vervallen huisjes en een groepje jochies op de fiets waarvan er eentje is die een complete stereo-installatie op z’n fiets heeft gemonteerd waardoor het hele dorp kan meegenieten van “Boten Anna, Basshunter”. Dus wij stappen weer op nadat we de toerist hebben uitgehangen met ons fototoestel en gaan op weg naar Mariënburg, vanwaar de boot vertrekt naar Frederiksdorp. Na een prachtige fietstocht door schitterende natuur, langs koeien met horens, bananenbomen en bomen waarvan we de vruchten niet kennen (maar het staat toch leuk op de foto) komen we aan op een kruispunt. Moeten we nu links of rechts? En waar zitten we eigenlijk? Na even gevraagd te hebben zitten we in Alkmaar, ongeveer 15 minuten verder fietsen dan Mariënburg. Tuurlijk heb ik het weer gedaan, maar na een colaatje te hebben gedronken zijn we weer op de fiets gestapt, totdat we een bord zien waar met koeienletters opstaat: Mariënburg. Gelukkig ben ik niet de enige die een bril nodig heeft denk ik dan maar.
In Mariënburg stappen we op de boot naar Frederiksdorp. Daar aangekomen zien we 5 mooie huisjes. We kijken mekaar aan: dit kan toch geen plantage zijn, zullen we maar verder fietsen? Na een ritje van ongeveer 20 minuten komen we toch wel heel erg in de rimboe terecht waar de weg ook nog eens doodloopt en dus besluiten we terug te gaan en eens bij die vijf huisjes te vragen welke kant we op moeten. Het lijkt wel of ze hier nog nooit een blanke op de fiets hebben gezien, want echt iedereen zwaait en roept “Hallo” naar je! Dat is een stuk beter dan al dat getoeter en gepssst in de stad.
Bij de vijf huisjes vragen we toch maar eens welke kant we op moeten naar Frederiksdorp. Wat blijkt: die vijf huisjes is Frederiksdorp! We zijn helemaal naar Rust en Werk gefietst. Maar dat geeft niets, we hebben ondertussen mooie natuur gezien, dus we vinden allemaal dat we een welverdiende maaltijd mogen verorberen. Na nog een stel mooie foto’s te hebben gemaakt, even naar de wc te zijn geweest en nog een verse kokosnoot te hebben leeg geslurpt, gaan we weer naar huis. Op de terugweg wind in de rug, heerlijk! Maar nu kijken ze je hier nog meer aan, want je fietst hard, op het heetst van de dag! Om 3 uur valt iedereen uitgeput in een stoel neer voor ons huisje.
Na even lekker te hebben gedoucht en gegeten staat er al weer wat nieuws op ons programma voor vandaag: een bezoek aan een musical. Cultuursnuivers als wij zijn hebben we kaartjes gekocht voor het theaterstuk Gaandi Nyun Nyun (Het oude herleeft). Maar ik heb het al vaker gezegd: Wim van der Veen zou Wim van der Veen niet zijn als hij weer eens wat zou vergeten. Thuis loop ik vrolijk rond te bazuinen “vergeet je kaartje niet, vergeet je kaartje niet”, maar daar aangekomen heeft iedereen zijn kaartje bij zich, behalve… Juist! Wim van der Veen! Gelukkig waren er nog een paar kaartjes beschikbaar, dus na een klein beetje te hebben voorgedrongen bij de losse kaartverkoop, mag ik toch nog mee naar binnen.
Binnen zitten er heel veel Saramaccanen uitgedost in de mooiste kleding met af en toe een verdwaalde bakra. Als het toneelstuk begint is het doodstil in de zaal (op het getoeter van de straat en het lawaai van de ventilatoren na dan). Om nou de hele musical te gaan beschrijven is denk ik niet zo interessant (en bovendien erg lastig omdat ik ruim de helft niet kon volgen). Vandaar een korte samenvatting: Een jongen van een stam uit het noorden komt op bezoek in Klaaskreek. Dat is een dorp waar veel mensen wonen die eerst in een dorp woonden waar nu het Brokopondo stuwmeer ligt. Daar ontmoet hij een Saramaccaans meisje waar zijn oog op valt. Maar er is wel een klein probleem: het zijn 2 mensen van 2 verschillende stammen met zo hun eigen tradities en gewoontes. Het bekende probleem speelt zich af. Er wordt heel veel gesproken in het Saramaccaans, voor mij dus onvolgbaar. Af en toe lacht de zaal zich slap en zitten wij op een rij elkaar aan te kijken zo van: zullen we mee lachen of gewoon blijven doen? Maar toch wel leuk om te zien dat zoiets dus ook gewoon kan hier. Bovendien heb ik m’n portie cultuur weer gehad voor de komende week.
10 februari 2008
Na eindelijk weer eens heerlijk te hebben uitgeslapen vandaag een rustig dagje. ’s Avonds gaan we uit eten. En waar! Bij het pannenkoekenrestaurant! En niet zo maar eentje, op de kaart hebben ze een luttele 200 (!) pannenkoeken staan met daarnaast nog zo’n 50 andere gerechten. Probeer dan maar eens iets lekkers te kiezen. Zin in iets Hollands neem ik er maar één met spek, ham en ananas.
En dan moet ik er al voor de 2e keer in 3 weken aan geloven: een vrouwenfilm kijken… Nottin Hill is aan de beurt en ach ja, het kan ook geen kwaad, toch? Maar dan kijk je met 3 dames die film en ben ik de enige die om de haverklap moet lachen… Zegt dat iets over de film of over mij..? Nouja, we gaan weer naar bed, want morgen weer om kwart voor 7 op voor stage.
Is het geen doordeweekse stagedag, moet je nog vroeg je bed uit! Maar dit keer wel voor iets heel leuks! Vandaag gaan we met z’n 5en een fietstocht maken naar de geheel gerestaureerde plantage in Frederiksdorp. Voor diegenen die niet weten waar dat ligt: ongeveer 1,5 uur fietsen ten noordoosten van Paramaribo. Met de spierpijn nog in de benen van de 2e salsales weer op weg. Eerst even langs Zus & Zo om een fatsoenlijke fiets te huren, want met mijn barrel, pardon, met mijn mooie fiets ga ik niet de wildernis in. Dat is vragen om problemen natuurlijk. Kwart voor negen zitten we dan op de fiets richting plantage. Belangrijk: van te voren werd gezegd, “Wim, ga jij maar voorop, als we fout fietsen is het niet jouw schuld, want wij fietsen je klakkeloos achterna” (onthoud dit even, verderop zal het nodig zijn) Vanaf Zus & Zo is het ongeveer een half uurtje fietsen naar Leonsdorp. Vanaf daar stappen we in een boot waar ook de fietsen op mee kunnen. Aangekomen aan de overkant fietsen we naar Nieuw Amsterdam. Als we het dorpje binnenkomen zien we een bord met “Fort Nieuw Amsterdam”(rechtdoor). Leuk, een fort, met kanonnen, hoge torens en dat soort dingen! Valt dat even tegen als je daar aankomt. Het enige wat je daar aantreft is een openlucht museum, een paar vervallen huisjes en een groepje jochies op de fiets waarvan er eentje is die een complete stereo-installatie op z’n fiets heeft gemonteerd waardoor het hele dorp kan meegenieten van “Boten Anna, Basshunter”. Dus wij stappen weer op nadat we de toerist hebben uitgehangen met ons fototoestel en gaan op weg naar Mariënburg, vanwaar de boot vertrekt naar Frederiksdorp. Na een prachtige fietstocht door schitterende natuur, langs koeien met horens, bananenbomen en bomen waarvan we de vruchten niet kennen (maar het staat toch leuk op de foto) komen we aan op een kruispunt. Moeten we nu links of rechts? En waar zitten we eigenlijk? Na even gevraagd te hebben zitten we in Alkmaar, ongeveer 15 minuten verder fietsen dan Mariënburg. Tuurlijk heb ik het weer gedaan, maar na een colaatje te hebben gedronken zijn we weer op de fiets gestapt, totdat we een bord zien waar met koeienletters opstaat: Mariënburg. Gelukkig ben ik niet de enige die een bril nodig heeft denk ik dan maar.
In Mariënburg stappen we op de boot naar Frederiksdorp. Daar aangekomen zien we 5 mooie huisjes. We kijken mekaar aan: dit kan toch geen plantage zijn, zullen we maar verder fietsen? Na een ritje van ongeveer 20 minuten komen we toch wel heel erg in de rimboe terecht waar de weg ook nog eens doodloopt en dus besluiten we terug te gaan en eens bij die vijf huisjes te vragen welke kant we op moeten. Het lijkt wel of ze hier nog nooit een blanke op de fiets hebben gezien, want echt iedereen zwaait en roept “Hallo” naar je! Dat is een stuk beter dan al dat getoeter en gepssst in de stad.
Bij de vijf huisjes vragen we toch maar eens welke kant we op moeten naar Frederiksdorp. Wat blijkt: die vijf huisjes is Frederiksdorp! We zijn helemaal naar Rust en Werk gefietst. Maar dat geeft niets, we hebben ondertussen mooie natuur gezien, dus we vinden allemaal dat we een welverdiende maaltijd mogen verorberen. Na nog een stel mooie foto’s te hebben gemaakt, even naar de wc te zijn geweest en nog een verse kokosnoot te hebben leeg geslurpt, gaan we weer naar huis. Op de terugweg wind in de rug, heerlijk! Maar nu kijken ze je hier nog meer aan, want je fietst hard, op het heetst van de dag! Om 3 uur valt iedereen uitgeput in een stoel neer voor ons huisje.
Na even lekker te hebben gedoucht en gegeten staat er al weer wat nieuws op ons programma voor vandaag: een bezoek aan een musical. Cultuursnuivers als wij zijn hebben we kaartjes gekocht voor het theaterstuk Gaandi Nyun Nyun (Het oude herleeft). Maar ik heb het al vaker gezegd: Wim van der Veen zou Wim van der Veen niet zijn als hij weer eens wat zou vergeten. Thuis loop ik vrolijk rond te bazuinen “vergeet je kaartje niet, vergeet je kaartje niet”, maar daar aangekomen heeft iedereen zijn kaartje bij zich, behalve… Juist! Wim van der Veen! Gelukkig waren er nog een paar kaartjes beschikbaar, dus na een klein beetje te hebben voorgedrongen bij de losse kaartverkoop, mag ik toch nog mee naar binnen.
Binnen zitten er heel veel Saramaccanen uitgedost in de mooiste kleding met af en toe een verdwaalde bakra. Als het toneelstuk begint is het doodstil in de zaal (op het getoeter van de straat en het lawaai van de ventilatoren na dan). Om nou de hele musical te gaan beschrijven is denk ik niet zo interessant (en bovendien erg lastig omdat ik ruim de helft niet kon volgen). Vandaar een korte samenvatting: Een jongen van een stam uit het noorden komt op bezoek in Klaaskreek. Dat is een dorp waar veel mensen wonen die eerst in een dorp woonden waar nu het Brokopondo stuwmeer ligt. Daar ontmoet hij een Saramaccaans meisje waar zijn oog op valt. Maar er is wel een klein probleem: het zijn 2 mensen van 2 verschillende stammen met zo hun eigen tradities en gewoontes. Het bekende probleem speelt zich af. Er wordt heel veel gesproken in het Saramaccaans, voor mij dus onvolgbaar. Af en toe lacht de zaal zich slap en zitten wij op een rij elkaar aan te kijken zo van: zullen we mee lachen of gewoon blijven doen? Maar toch wel leuk om te zien dat zoiets dus ook gewoon kan hier. Bovendien heb ik m’n portie cultuur weer gehad voor de komende week.
10 februari 2008
Na eindelijk weer eens heerlijk te hebben uitgeslapen vandaag een rustig dagje. ’s Avonds gaan we uit eten. En waar! Bij het pannenkoekenrestaurant! En niet zo maar eentje, op de kaart hebben ze een luttele 200 (!) pannenkoeken staan met daarnaast nog zo’n 50 andere gerechten. Probeer dan maar eens iets lekkers te kiezen. Zin in iets Hollands neem ik er maar één met spek, ham en ananas.
En dan moet ik er al voor de 2e keer in 3 weken aan geloven: een vrouwenfilm kijken… Nottin Hill is aan de beurt en ach ja, het kan ook geen kwaad, toch? Maar dan kijk je met 3 dames die film en ben ik de enige die om de haverklap moet lachen… Zegt dat iets over de film of over mij..? Nouja, we gaan weer naar bed, want morgen weer om kwart voor 7 op voor stage.
-
11 Februari 2008 - 18:47
Marlinde:
He wim, Ik vind het wel leuk om steeds je belevenissen te lezen. Jij maakt wel veel mee maar je moet toch eens aanleren dat je niets moet vergeten. Maak anders een liedje van alles wat je mee moet nemen;) hahahahah. Dan zing je dat voor je weg gaat en dan moet je eigenlijk alles wel mee hebben. Ik ben benieuwd naar de rest van de foto's die komen. Want dit geeft wel een beter beeld van je belevenissen. Nou nog succes daar. En ik blijf je volgen.
Dikke SMAKKERD -
11 Februari 2008 - 18:48
Jan P:
he ben de eerste een paar van die vruchtjes meenemen leuk voor Erik, doe je daar nog wel wat volgens mij maak je alleen maar leuke uitstapjes daar, bytheway weer een mooi verhaaltje -
11 Februari 2008 - 18:48
Jan P:
toch niet 2e -
11 Februari 2008 - 19:51
Gert-Jan W:
he Wim
leuk he fietsen nu weet je wat wij elke dag moeten doen
nou groetjes -
11 Februari 2008 - 21:54
MieKe:
Mooi verhaalt Wim.. wat maak je toch een hoop mee! :D Leuk leuk..
Kusje -
12 Februari 2008 - 10:40
Bettie:
Ha die Wim, Hoe kun je nou dat kaartje vergeten niet gedacht dat je zoiets nog zou vergeten , je bent al lekker bij gekleurd met dat blanke velletje,ga je met ons straks ook zo"n leuk fietstocht maken? succes met je stage .
gr mams -
12 Februari 2008 - 11:10
Mager:
Dag lieve Wammes
Iedere keer als mijn mail weer aangeeft dat er een nieuw bericht van jou is,dan verheug ik mij er weer op om alles te lezen. Volhouden hoor, want het is erg fijn om je zo een beetje te volgen. Alleen nu even over dat fietsen!! Ik zie alleen maar fietsen in bootjes..... Dat is geen fietsen toch? Dat is fietsboten of bootfietsen (hihihihi)Je ziet er al heerlijk bruin uit, geniet ze en werk ze. Hopelijk kun je nog een heleboel leren daar. Bedankt maar weer voor je vervolgverhaal en tot de volgende maar he?
Dikke wittebilleknuffel van
Gerdien -
12 Februari 2008 - 11:24
Nanda:
Heej geweldig! Alweer wat reizen achter de rug...Die langwerpig vruchten zijn zuurzakken...de naam zegt het al, niet te pruimen, haha! Wil je de leerlingen op de Shri Ganesh school de groeten doen, geweldig dat jij de draad daar weer kan oppakken. Geeft me een goed gevoel, nu weet ik zeker dat het goed komt :D
Succes verder en ik wacht met smart op je volgende bericht!
Liefs Nanda -
12 Februari 2008 - 20:29
Gerda:
Wim, met veel belangstelling lezen we je verhalen. Geniet ervan en blijf schrijven. Een geweldige ervaring.
Groeten van Jan, Gerda en Ingrid -
13 Februari 2008 - 14:54
Oma En Opa Wint:
wat zie jij toch veel wij zouden er ook wel eens willen kijken, heb je nog niet meer vrijwilligers werk voor een paar
oude kneusjes
oma en opa -
13 Februari 2008 - 16:31
Henny :
ha die wim,je vermaakt je nogal doe je ook nog iets of hou je alleen maar vakantie,rian zou jaloers worden met al die dames om je heen.je bent al beroemd hier in wezep met al je mooie verhalen,ga vooral zo door. groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley