Isadou

Na een vermoeiende stageweek (1 dag stage vanwege pinksteren, 2 dagen vrij en 2 dagen werken voor de stichting aan het LILO-project komt hier dan weer eens een langverwacht bericht!

In het weekend na het kinderboekenfestival heb ik thuis eens even lekker uitgerust van die vermoeiende week. 5 mei was het hier een gewone lesdag waar ik dan ook gebruik van heb gemaakt. Wel erg jammer om het schitterende bevrijdingsfestival te missen, maarja, hier is het ook mooi denk ik dan maar :).

Maar dan kom je 6 mei op school en blijkt dat je begeleidster ziek is. Daar sta je dan met 1 voorbereide les, geen sleutels van de kast met materialen, een gymjuf die ook met verlof is en 18 kinderen die je allemaal gapend staan aan te staren of er uberhaupt nog wel les is vandaag. Ik begin maar met het morgengebed en zet de leerlingen aan het werk met rekenen. Met klotsende oksels snel een programma voor vandaag in elkaar gezet (maar wat moet je als je niet in de kast kunt waar de aardrijkskunde- geschiendenis- en tekenboeken liggen?) Aan het einde van de dag kijk ik met een vermoeide maar voldane blik terug op de dag. Morgen weer een kans denk ik dan maar.

Maar ook op woensdag is mijn begeleidster ziek! Weer een hoop geimproviseer, want de sleutel van de kast ligt nog steeds bij de juf thuis en aangezien de directeur geen reservesleutel heeft kan ik weer net niks beginnen. Maar vandaag ben ik gelukkig beter voorbereid en heb ik wat werkbladen gemaakt, spelletje bedacht en een extra lange muziekles gedaan.

En dan wordt het lekker weekend en ga ik na lang wachten weer eens op een trip. Dit maal naar Isadou. Isadou is een vakantie-eiland midden in de boven-Surinamerivier. Op een minuutje varen ligt het Marrondorp Jaw-Jaw. (voor niet ingewijden: Marrons zijn weggelopen slaven). Op zaterdagmorgen om half 9 vertrekken we (Liesbeth, Jolien, Merle en ik) onder leiding van Marcel en Cedric en Keke (de bootsman) naar Atjonie. Dit is het dorpje aan het einde van de weg die ook langs Brownsberg gaat. Verder kun je niet met de auto dus moeten we overstappen in de boot. Na een korte tocht van ongeveer een half uurtje komen we aan op het kleine eilandje midden in de rivier. Midden op het eilandje staat een gebouwtje waar zich 2 keukens in bevinden. Rondom zijn kleine hutjes met 2 of 4 bedden en achter de kookeilandjes bevinden zich de toiletten en badkamers.
Het is mooi weer, dus hup! Eerst die zwembroek aan en lekker genieten van het kolkende water in de soela (stroomversnelling). Heerlijk om hier lekker te kunnen genieten.

's Avonds vertrekken we voor een kleine barbecue naar Jaw-Jaw. De bootsman kent daar wat mensen, vandaar. De volgende morgen stappen we met Keke en Cedric in de boot voor een mooie boswandeling. Prachtig om door het dichtbegroeide bos te lopen, geen kip om je heen te zien en te genieten van de rust. Helaas lopen hier niet veel bijzondere dieren rond, behalve dan een verdwaald hert dat net op tijd wegsprint voordat hij op de gevoelige plaat wordt vastgelegd.
In de middag is het weer heerlijk relaxen op de grote rotsen bij de soela's en bakken we allemaal lekker rood-bruin. In de na-middag vertrekken we met Marcel naar Jaw-Jaw waar we een rondleiding krijgen door het dorp. Er wordt ons verteld dat Jaw-Jaw ook een transmigratie dorp is. De mensen die hier wonen woonden eerst op de plek waar nu het stuwmeer is. Er wonen zo'n 500 mensen hier in het dorp. Het lijkt of de tijd hier heeft stilgestaan, behalve dan dat iedereen met een mobiele telefoon rond loopt. De vrouwen doen de was in de rivier, de kinderen rennen door het dorp en hier en daar zie je kookhutjes waar nog op hout gekookt wordt en waar nog 'apparaten' staan om rijst te stampen. Als we verder willen lopen naar een ander dorp om daar de offerplaats te gaan bekijken komen we bij een kreek aan die door de vele regen nogal hoog is wat betreft de waterstand. We besluiten om teug te gaan naar ons eigen dorpje midden in de rivier.

's Avonds is het bonte avond en zorgt terror-wim ervoor dat niemand in slaap komt. De volgende morgen is het helaas regenachtig en we kijken allemaal behoorlijk betreurd naar de wolken want het ziet er naar uit dat we behoorlijk nat gaan worden in de boot. Maar gelukkig zijn de weergoden ons goed gezind en is het juist op het moment dat wij gaan varen droog.
Zitten we in de bus bij Atjonie, begint het weer te regenen, maar dat maakt nu niet meer uit. Alleen de man die straks met een hoge drukspuit het busje moet gaan schoonmaken krijgt een alsmaar zwaardere taak.

Terug in de stad snel de kleren in de was doen. Op dinsdag nog even genieten van een vrije dag en op woensdag is het weer stage tijd, waar nu gelukkig mijn begeleidster weer beter is en er dus ook weer een sleutel is van de kast.

Maandag gaat Marja naar huis en over precies 4 weken vlieg ik ook weer naar huis. Het gaat wel erg snel allemaal. Ik heb nog maar 4 weken de tijd om te genieten, maar moet ook nog stage lopen, er zit nog een week kinderboekenfestival aan te komen... kortom: veel te weinig tijd en veel te veel te doen!