Afscheid nemen bestaat niet

Woensdag, 4 juni, 2008... Een dag die ik nooit zal vergeten. Al was het maar omdat ik zelf ook een heleboel vergat op deze dag!

Het begint al om kwart over 7. Heleen klopt op mijn deur en zegt: Wim, zou je er niet eens uitkomen? De taxi is er over een kwartier! Wat blijkt, ik heb op snooze gedrukt op mijn wekkeer, maar kennelijk niet goed of zo, waardoor mijn wekker vergeten is af te lopen. Hup, snel een boterham achterover, alle spullen (wat zijn dat er veel) in de taxi en naar school! Bijna vergeten, de dag ervoor zijn Heleen en ik vergeten de taart op te halen die we besteld hadden, dus daarom ga ik alleen en Heleen fietst nog even langs de bakker.
Op school is het een en al feest. Alle kinderen lopen in hen gewone kleding of in traditionele kleding rond en is vrolijk!
Maar Suriname zou Suriname niet zijn als er eerst nog wat lessen gegeven moeten worden. Ik spring dus weer voor de klas en geef van het 1e tot het 5e uur (onveer kwart voor 11) les. Daarna beginnen de leerlingen ineens alle tafels en stoelen aan de kant te zetten, word ik voor de klas gesleept. De leerlingen geven me cadeautjes en bedanken me voor alles. Sommigen kijken al een beetje moeilijk. Maar ik zou geen hollander zijn als ik geen cadeau's had meegebracht (vandaar ook die volle taxi). Na het uitdelen hiervan is het tijd voor de leuke dingen: spelletjes doen!

Ik heb allemaal hollandse spelletjes bedacht en meegenomen. Vooral de stoelendans valt in heeele goede aarde bij de kids! Prachtig om te zien hoe fanatiek ze zijn zeg!
Maar het leukste moet nog komen: zingen! Ze vragen me nog steeds de oren van het hoofd om met ze te gaan zingen, dus we steken van wal! Alle liedjes die ik heb geleerd aan de leerlingen komen voorbij. Ik heb ze nog nooit zo leuk en met zo veel plezier zien zingen als nu!

Maar helaas, aan alle goede dingen moet een einde komen, zo ook aan het zingen en mijn stage. Ik heb echte hollandse pannenkoeken voor ze gebakken, dus als ze netjes in de rij staan met hun tassen als om de schouders is het tijd om afscheid te nemen en ze een hollandse lekkernij mee te geven. Sommige leerlingen hebben het er toch wel moeilijk mee. Want als ik Joyce een hand heb gegeven en al een aantal leerlingen verder ben, komt er een leerling de klas ingerend met de mededeling dat Joyce buiten huilt, omdat ik weg ga. Ik roep haar naar binnen en geef haar een dikke brasa. Ondertussen vertelt ze me dat ik niet weg mag gaan omdat ze me dan heel erg gaat missen. Heeeeeel erg lief!

Maar als ik dan weer thuis ben (na het eindgesprek op de stichting en nadat ik mijn cadeautjes heb opgehaald die ik had laten liggen op school) komt het besef pas echt dat ik die kinderen waarschijnlijk nooit meer van m'n leven zal zien. Raar, maar waar.

Dan is het donderdag en het wordt avond: afscheidsparty! Samen met Katrien en Anneloes hebben Heleen en ik een bescheiden feestje georganiseerd en met 15 man en vrouw is het genieten geblazen! Daarna naar Havana en 's avond veel te laat in bed! Maar het was erg gezellig, daar doen we het voor!

En dan is het alweer tijd voor afscheid! Gisteren heb ik Heleen naar Zanderij gebracht. Ze is vertrokken en inmiddels geland (een half uur eerder dan gepland). Ik heb genoten van de tijd met haar samen, maar nu moet ik nog 2 nachtjes slapen voordat ik ook naar huis mag.

Ik vlieg vrijdag om 18 uur en land (als alles meezit) rond 8 uur. Maar ik heb uit ervaringen van anderen gehoord dat het ook wel eens een half uur eerder zou kunnen zijn, dus ik ben benieuwd. Dan nog hopen dat ik niet al te lang bezig ben bij de douane en dan weer op weg naar huis...