KBF Paramaribo

KBF, Paramaribo 2008! Met een symbool woord of gebaar, geven wij boodschappen aan elkaar! Damn, wat heb ik dat zinnetje afgelopen week vaak moeten horen zeg! En dan niet vergeten: het liedje! Wel heel leuk: als het liedje wordt "gezongen" door kinderen van de dovenschool. Alles gaat dan in gebaren taal, inclusief het applaus. Erg leuk om al die handen in de lucht te zien wapperen en geen echt applaus te horen.

Maargoed, we beginnen vooraan: Na het avontuur op Isadou heb ik er weer een leuke week stage achteraan geplakt. Veel les gegeven en de kinderen al enigszins voorbereid op wat komen gaat, namelijk het kinderboekenfestival waarvoor Heleen en ik op het laatste moment nog 2 kaarten voor 2 klassen hebben kunnen regelen. In het weekend daarna rust ik lekker uit om op maandag vol goede moed te beginnen aan het kinderboekenfestival (ik typ hierna maar gewoon KBF, want je wilt niet weten hoe vaak ik over het toetsenbord struikel om het woord goed te typen).

Om half 9 komen de eerste groepen richting de stands. Ik heb deze keer gekozen voor een activiteit met de onderbouw. Wat onwijs schattig zeg zijn al die kleine jochies en meisjes in hun nette pakjes! We hebben het begrip "kofferkindje" er maar ingegooid (kofferkindje is zo'n kind dat je maar wat graag mee zou willen nemen in je koffer terug naar NL).
Nadat je uitgekeken bent op al die schattige jochies en meisjes is het dan tijd voor de activiteit! Ik lees een boekje voor over een doksje (een eendje) dat niet wilde zwemmen. Daarna mogen de kinderen vouwpapiertjes gaan scheuren, een klein beetje lijm op de achterkant en deze wordt dan op een groot (door mijzelf getekend) dier geplakt.

Bij de volgende 25 groepen gaat dat precies hetzelfde. En reken maar dat je zou willen dat het doksje zou willen zwemmen na die tijd, maar na 24 keer komt hij nog steeds rare beesten tegen en is hij nog steeds bang voor water! Maar ach, voor die kleine kinderen is het leuk.

Op woensdag ga ik nog een laatste keer uit eten met de dames van logopedie. Dagmar, Liesbeth, Merle en Jolien vertrekken de volgende dag namelijk alweer naar huis. En ik ben zo lief om ze even bij het vliegveld af te zetten op donderdag. Na van ze allemaal een bigi brasa te hebben gehad vertrek ik met de taxi weer naar huis terug. Want vrijdag en zaterdag is er ook nog KBF...

En op vrijdag komt mijn eigen klas ook naar het KBF. Ze gaan helemaal uit hun dak achter de computers en als ze op het springkussen mogen gaan ze helemaal uit hun bol! Behalve dan de stoere jongens en een paar meiden die zichzelf al te oud vinden voor dit speelgoed.

Op zaterdag komt om 12 uur de Parbo Brassband het veld opgehuppeld. Onder de klanken van allerlei vrolijke nummers (heb je wel eens de muziek van de film Titanic met een lekkere beat van de drums eronder gehoord? Ik wel!).

Vandaag heb ik er weer een dagje stage op zitten. Erg leuk, want het is aankomende donderdag een nationale feestdag: 135 jaar Hindoestaanse Immigratie. Daarom komen (bijna) alle kinderen verkleed (in hun gewone kleren of traditionele kleren, geen schooluniform) naar school. Een aantal zijn heel leuk gekleed, erg leuk om te zien.

Maar nu nog even de laatste loodjes: nog 2 dagen en dan zit de stage er weer op. En dan nog even vakantie vieren tot 13 juni. Ik vlieg om 18 uur plaatselijke tijd terug naar NL en ik land, bij leven en welzijn, om 8 uur 's morgens in NL. Maar maak je niet druk, zo vroeg ben ik niet door de douane. Uit ervaring van anderen blijkt dat dit toch wel ongeveer 1,5 uur duurt voordat je daar klaar mee bent. Nog even doorbijten dus, de laatst loodjes wegen het zwaarst...